Bob van der Zwaan, Remko Detz, Nicole Meulendijks, Pascal Buskens
ABSTRACT
Hoewel aardgas is geclassificeerd als een broeikasgas, het blijft een aantrekkelijke energiebron om een diverse redenen. Omdat gebruik van aardgas gecombineerd met de afvang en opslag van kooldioxide een aantal nadelen met zich meebrengt, kan de productie van synthetisch aardgas een interessant alternatief zijn. Methanisering is een gevestigd en bekend proces en zou met atmosferische kooldioxide als input een klimaatneutrale energiedrager kunnen opleveren, die we hernieuwbaar aardgas noemen. Op dit moment is methanisering echter buitengewoon kostbaar. In dit artikel proberen we twee hoofdvragen te beantwoorden:
(I) kan innovatieve methanisering, zoals gebaseerd op door zonlicht aangedreven plasmon katalyse, concurreren met meer conventionele methaniseringsopties met behulp van de Sabatier-reactie in b.v. adiabatische processen;
(II) kunnen deze twee alternatieven ooit concurreren met het huidige beschikbare aardgas?
Onder realistische aannames vinden we dat innovatieve methaniseringstechnologie ergens tussen 2032 en 2039 in ons basisscenario zou kunnen concurreren met conventionele methaniseringssystemen. De benodigde leerinvesteringen voor de innovatieve optie zouden ongeveer 80 M€ bedragen, geïnvesteerd in een geïnstalleerd vermogen van ongeveer 750 MW. We concluderen ook dat de genivelleerde kosten van methaan tot ten minste het midden van de eeuw gedomineerd blijven door de kosten van waterstof. Methanisering kan in 2050 in principe concurreren met aardgas, maar alleen als er een CO2-heffing wordt geheven van minimaal 270 €/tCO2.
